MUZYKA-POEZJA-TEATR-PLASTYKA

Jeżeli nie wiesz, dokąd idziesz , na pewno zajdziesz gdzie indziej

Nie jesteś zalogowany na forum.

#1 2020-05-12 16:38:22

artysta
Administrator
Dołączył: 2019-11-21
Liczba postów: 185
WindowsFirefox 75.0

Odzyskać Kościół na Ukrainie

.
Odzyskać Kościół na Ukrainie
       

Jestem ks. Andrzej Mihułka, rodem z Komarna koło Gródka Jagiellońskiego na Ukrainie. Obecnie pracuję w miejscowości Sokal na północ od Lwowa. Jestem proboszczem parafii i kościoła, leżącego w centrum miasta, w którym do niedawna znajdował się bazar oraz w Tartakowie, gdzie kościół został odzyskany przez mojego poprzednika, ks. Olega Salomona.


Kiedyś było tu piękne i słynne sanktuarium Matki Bożej Tartakowskiej Uzdrowicielki Chorych. Są to piękne tereny, o bogatej historii, zwłaszcza Lwów czy Stanisławów, Tarnopol, Kamieniec Podolski. Tuż przy granicy z Polską, na wysokości Tomaszowa leży miejscowość Sokal, miasto powiatowe liczące dwadzieścia parę tysięcy mieszkańców.

16294755915eba5ef4a9bf3-272308-wm.jpg

       A nieopodal mała wioseczka (kiedyś duża miejscowość na prawie magdeburskim) Tartaków. Znajduje się tu pałac Potockich, niestety ruina.
Piękny jest kościół, zbudowany w roku 1603 jako kościół drewniany, zniszczony i odbudowany jako murowany na planie krzyża równoramiennego. Rozwijał się tu kult Matki Bożej, działy się liczne cuda.

Kiedy sanktuarium w Tartakowi zostało odzyskane, było dużo  zniszczeń. Mieścił się tu magazyn zboża – pozostały jeszcze niektóre fragmenty kondygnacji magazynowych.

15705023375eba5ecb397ee-272267-wm.jpg

W kościele jest skromnie. Nie ma jeszcze światła, nie ma okien. Dach jest zniszczony. W ubiegłym roku... jaskółka miała gniazdo w zakrystii, wróble latają, ale ludzie się cieszą, że mogą się modlić przed kopią obrazu Matki Bożej Tartakowskiej. Oryginał znajduje się w Łukawcu koło Lubaczowa. Niektórzy starsi ludzie mówią, że modlili się przed tym obrazem jako dzieci. Z racji święta Matki Bożej na 8 września do Tartakowa zdążały pielgrzymki.

20388273775eba5ea74b406-272231-wm.jpg

Dziś miejscowość jest zapomniana – leży na „nieatrakcyjnej trasie”, bo nie ma tu bazy turystycznej. Ale gościliśmy grupę osób, która nocowała we Lwowie, a jednego dnia odwiedziła Żółkiew, Tartaków, Sokal i Krystynopol. W kościele w Tartakowie była Msza św. i Droga Krzyżowa, bo był to czas Wielkiego Postu.
Ludzie nasi byli uradowani, opowiadali o swoich dylematach, życiu, o tym jak walczyli od 1991 r. o świątynię, a odzyskali ją dopiero w 2003 r.

3524251315eba5e7934f91-272185-wm.jpg

Pierwszy proboszcz, wspomniany ks. Oleg, zawiózł kopię obrazu do Watykanu i dzięki ks. Mieczysławowi Mokrzyckiemu, sekretarzowi Jana Pawła II, obraz został poświęcony i koronowany 8 stycznia 2004 r. w obecności ks. kard. Jaworskiego. W Tartakowie odbyła się uroczysta intronizacja obrazu. Obecnie jest to sanktuarium przede wszystkim z nazwy i tu prośba o modlitwę, żeby wszystkie zrujnowane kościoły na tych terenach wracały do wspólnot. W Tartakowie już się coś dzieje.

Przyszedłem tu w 2009 r. Pomagałem ludziom porządkować świątynię. Przenosiliśmy deski, zostały przywiezione ławki, stacje Drogi Krzyżowej.

Ludziom tłumaczę, że nie jest ważna świątynia zewnętrzna tylko świątynia duchowa. Przede wszystkim chodzi o to, by nauczyć ich modlitwy i umiejętności łączenia jej z pracą codzienną – „módl się i pracuj”. I to starają się robić. Przychodzą – może nie są wielkie tłumy, ale przychodzą ze swoimi dziećmi, wnukami.

10225290475eba5e5dcd76a-272157-wm.jpg

Przyjeżdżają również parafianie z Sokala, gdzie ciągle staramy się o odzyskanie choć jednej świątyni. Problem z tym jest dość duży, bo jedna to klasztor pobernardyński, który dziś jest więzieniem, a w drugiej do niedawna był bazar, na którym sprzedawali zwierzęta, kury, gęsi, jajka, mleko, sery… Jeszcze zastałem napis, że rynek w Sokalu jest czynny w niedzielę od 5.00. Była tu też ubojnia zwierząt – prawdopodobnie na głównym ołtarzu rąbano mięso.


Kościół w Sokalu został zbudowany tuż przed wojną, a starania o jego odzyskanie rozpoczęto już w 1990 r.
Obraz Sokalski, oryginał, znajduje się dziś w Hrubieszowie. Mam nadzieję, że ludzie, którzy przeczytają ten tekst z Bożą pomocą i modlitwą przyczynią się do odzyskania kościoła w Sokalu. Wspólnie z dobroczyńcami zebraliśmy wszystkie dokumenty, z którymi chodzę do urzędu i motywuję, że parafia jest już utworzona i zarejestrowana od 1990 r., że jest na to dokument. Urzędnicy twierdzą, że nie ma ludzi, że nie ma nawet mowy o świątyni, że tam nie było kościoła.

Piękne świadectwo dał p. Władysław Pitak, rodowity Sokalanin, obecnie mieszkający w Koszalinie, który został ochrzczony w tej świątyni i ma stosowne dokumenty, wydane przez ks. Szukalskiego, ostatniego proboszcza.

4000177655eba5e3a62e34-272122-wm.jpg

Mówiąc o parafii Sokal, mam nadzieją, że ci wszyscy ludzie będą naprawdę Pana Boga chwalić, bo zależy mi na tym, żeby ludzi nauczyć jedności, pokoju – jak było przed wojną.

Wiele starszych osób opowiada o tych przeżyciach, o Bożym Narodzeniu, które my świętujemy 25 grudnia, a w obrządku prawosławnym – 6 stycznia. Wspominają pielgrzymki do Tartakowa czy Sokala. W wielu szkołach, jeśli była katecheza, przychodził ksiądz obrządku wschodniego grekokatolik, ksiądz katolicki i rabin.

7644911565eba5decc4383-272044-wm.jpg

Dzisiejsze zniszczenia świadczą, że trzeba dużo pracy, aby wielu osobom uświadomić, iż można żyć razem, modlić się wspólnie, i zanosić prośby do Pana Boga w różnych językach. Dość często dochodzi do podziałów: „Polacy, idźcie do kościoła” albo „Polaków tutaj nie ma, wyjechali do Polski i tutaj nie potrzebujemy kościoła”. Jest utrwalone przekonanie, jeśli chodzą do kościoła – to Polacy. Ja nie jestem „cudzy”, nie przyjechałem z Polski.

5194821005eba5dc96eac8-272009-wm.jpg

Kiedy pracowałem na terenach południowych, koło Stanisławowa, często wytykano mi: „A ty, Polaku, jedź sobie do Polski”, bo często katolicyzm utożsamiany jest z polskością. Wszędzie są ludzie dobrzy i oni, niezależnie od narodowości, pomagali innym. To są problemy. Nawet w moim rodzinnym Komarnie, chociaż starania są czynione od lat 90., świątynia nie została zwrócona parafii rzymskokatolickiej.

8194912205eba5d705e602-271920-wm.jpg

Trzeba ludziom uświadamiać, że katolicy są we Włoszech i w Hiszpanii, i gdzieś na Dalekim Wschodzie. Pokazywać zdjęcia z różnych miejsc. Uświadamiać, że nawet w naszej archidiecezji lwowskiej są parafie, gdzie Msza św. jest sprawowana np. w języku rumuńskim czy niemieckim.
Starsi Polacy są przywiązani do języka polskiego, ale dzieci czy wnuki już najczęściej nie. Może rozumieją, ale przywiązani nie są. Jak powiedziała jedna z parafianek: „Chciałabym, żeby ludzie żyli w jedności, jak kiedyś. Poważali jeden drugiego, pomagali sobie” – o to szczególnie chodzi. I o to prosiłem Matkę Bożą Częstochowską, by wypraszała dary pokoju, jedności i radości dla mieszkańców Wschodu, bo przecież i Ona z Bełza do Częstochowy przywędrowała.


Warto tu przyjechać, spotkać się z ludźmi, posłuchać ich, zobaczyć jedną czy drugą świątynię – są bardzo zniszczone. W niektórych miejscach nie ma nawet ludzi – są tylko wspomnienia.

W kościołach czy kaplicach, gdzie ludzie podejmują sami starania odbudowy nie są w stanie wiele zrobić, bo biednie żyją. Szczególnie w wioskach, gdzie żyją z pracy rolniczej. Starają się jednak pomagać księdzu. Uświadamiam ich, że musimy być jak jedna rodzina.

17974723535eba5d4acf0c0-271882-wm.jpg

Na czterechsetlecie kościoła przeżyliśmy przepiękne uroczystości, w których uczestniczyli ludzie z 4 parafii. Był poświęcony pomnik Jana Pawła II, grota. Jednego dnia była Msza św. po polsku, drugiego po ukraińsku. Był zorganizowany festyn przy kościele, mecz piłki nożnej, spotkanie i możliwość porozmawiania ludzi. Potem wiele osób wspominało, że można żyć w zgodzie.

Myślę, że w innych parafiach, gdzie księża wykorzystują taktykę współpracy, gdzie zapraszają ojców z cerkwi np. na Boże Narodzenie czy Wielkanoc, ludzie prędzej to zrozumieją.

7836339115eba5d2d02c6f-271853-wm.jpg

Wielkie przeżycie miałem w więzieniu (w pobernardyńskim klasztorze), kiedy ojcowie z cerkwi powiadomili mnie, że jest możliwość poświęcenia pokarmów. Czyniłem starania wielokrotnie, ale mi odmawiano zgody. Więzienie to jest tzw. ciężkim zakładem karnym. Siedzą tam recydywiści – naczelnik uświadomił nam, że to nie są zwykli złodzieje, ale ludzie, którzy zabili, którzy poczynili poważne wykroczenia przeciwko prawu.

W więzieniu jest ok. 700 osób. Jeśli jest się wobec nich życzliwym, rozmawia się z nimi, modli, wiele można zdziałać.

Poszedłem tam – było to niesamowite przeżycie. Piękne modlitwy obrządku wschodniego, piękne śpiewy, spotkania z więźniami. Dostałem od nich ręcznie wykonany obraz Chrystusa Króla Wszechświata. Potem udaliśmy się do cel i rozmawialiśmy z więźniami. Trochę się bałem, ale Matka Boża wszystko ułagodziła.

3844753075eba5d07dbe08-271815-wm.jpg

I jeszcze jedno piękne przeżycie. W 2010 r., 1 czerwca, przed kościołem w Sokalu zebrała się dość duża grupa ludzi. Były relikwie naszego pierwszego biskupa, bł. Jakuba Strzemię, które pielgrzymowały do różnych parafii z racji 600. rocznicy jego śmierci. Była liturgia słowa, opowieści o życiorysie pierwszego biskupa, który był najpierw w Haliczu, potem we Lwowie. Budował świątynię, która dziś jest katedrą lwowską – tam, przed obrazem Matki Bożej Łaskawej, król Kazimierz składał akt zawierzenia Matce Najświętszej.

Peregrynacja relikwii budziła ogromne zainteresowanie ludzi. Pytali, co się dzieje, skąd przyjechaliśmy (jechaliśmy busem z młodzieżą, eskortowani przez policję). Wiele osób przychodziło ucałować relikwie. To było wspaniałe świadectwo.

1211242015eba5cde0c897-271774-wm.jpg

Podobnie było z beatyfikacją Jana Pawła II. Wywiesiłem duży plakat na drzwiach kościoła. Wielu osobom nie podoba się, że centralna część świątyni jest obecnie wolna – w wieży mieści się radio, w zakrystii sklep sportowy, a po lewej stronie jest agencja ślubna i sklepik internetowy.


9270727835eba5cc00a501-271744-wm.jpg

Jeżeli przyjedziecie tu z otwartym sercem, ludzie odpowiedzą życzliwością, bo są bardzo gościnni. Są biedni. Przez tyle lat niszczono ich wiarę. Komuniści mówili, że opium dla narodu to religia, że gdzieś tam wysoko Pana Boga nie spotkasz. Dlatego zamykano świątynie, które przejmowały kołchozy. Robiono w nich np. magazyny nawozów. Wiele świątyń zostało w ogóle zburzonych.


W Tarnopolu, gdzie pracowałem w 2002 r., była w centrum miasta zburzona świątynia – zniszczono ją na polecenie Breżniewa, który przejeżdżając tamtędy, zobaczył wieżę kościoła. W latach 40. ludzie wyjechali na ziemie odzyskane. Ci, którzy zostali, przeżyli niełatwy czas. Musieli walczyć o wiarę, szukać księdza.

W Krzemieńcu, gdzie miałem rekolekcje, usłyszałem o p. Irenie, która prawie 14 lat pięknie troszczyła się o kościół – gdy zabrakło księdza, grając na organach, zwoływała ludzi, żeby przychodzili, bo gdyby władze dowiedziały się, że nie ma księdza, zaraz by tę świątynię zamknęły.

19958753645eba5c946046b-271700-wm.jpg


Kiedy mi o tym opowiedział ks. Władysław, byłem w szoku, że na tych terenach nawet osoby starsze i schorowane umiały się tak wspaniale dzielić wiarą, walczyć o świątynię w latach 90. Zbierali podpisy, by udowodnić władzom, że tu są katolicy; chodzili do władz, starali się o przybycie księdza, szukając go na terenie Związku Radzieckiego. Księża jeździli wówczas po różnych parafiach w stroju cywilnym, narażając się na represje.

Gdy ks. Rafał Kierniewski, proboszcz katedry, a późniejszy biskup, starał się, żeby nie zamknięto świątyni, zakazano mu odprawiania Mszy św. Musiał pracować jako stróż w parku we Lwowie, a po kryjomu udawał się do katedry i w teren. Spowiadał starszych.

W Komarnie w pierwsze piątki miesiąca przychodziliśmy do pewnej pani – tam przyjeżdżał ksiądz. Spowiadaliśmy się, była Msza św. Kapłani, którzy przeżyli niejednokrotnie byli poddawani torturom, co nie tylko powodowało liczne obrażenia, ale przede wszystkim stracili zdrowie, bo byli w więzieniach czy na Syberii lub w innych miejscach.

Wiele z tych historii zapomina się. Większość jest opisana, bo warto młodzieży, różnym wspólnotom uświadamiać, jak ucierpiał Wschód za Zbruczem. Ci, którzy tam zostali, wiele przeżyli, wiele przecierpieli, znieśli wiele prześladowań.
Czynne kościoły były obstawiane na polecenie władz, w święta religijne kazano ludziom sprzątać ulice czy chodzić do pracy przymusowej.

7932457895eba5c7535d8b-271669-wm.jpg

Mówiono mi wiele razy, że za PRL-u w Polsce było trudno, ale nie brakło apostołów, przewodników. Nie do przebycia jednak była kurtyna Związku Radzieckiego. Ludzie mimo to starali się dotrzeć na Mszę św. Wspominali dojeżdżający do kościoła w Samborze, że spotykali się w drugim wagonie i np. na święta Bożego Narodzenia kolędowali wspólnie.


Ukraina jest państwem bardziej demokratycznym. Religia jest uznawana i każde 10 osób, które chcą zaistnieć jako grupa wyznaniowa musi zostać zarejestrowana, co prowadzi do sytuacji takich jak miejscowość, w której na 9 tys. osób jest 16 wyznań.
Taka sytuacja jak na Ukrainie przyciąga przedstawicieli różnych wyznań, bo ludzie są chętni do słuchania czy dawania. Niektórzy mówią, że oni pielgrzymują od świątyni do świątyni, gdzie coś dają. Mam nadzieję, że to się zmieni.

Razem z kolegą, ks. Mikołajem, udaliśmy się do cerkwi w Krystynopolu, a w następnym roku będziemy w Sokalu, rozmawialiśmy z ludźmi. Cieszą się, że chcemy współpracy. Mam nadzieję, że taka współpraca pokazuje ludziom, że Pan Bóg jest jeden, a my jesteśmy Jego dziećmi i powinniśmy się tym radować.

2216734395eba531ca17b8-269276-wm.jpg

Jak przyszedłem, w Tartakowie uczestniczyło we Mszy św. 8 osób. A na ostatniej Pasterce było 60 osób. Na Msze św. codzienne przychodzi ok. 30 osób. Są tacy, co chodzą do kościoła i do cerkwi. Nikogo nie przekonujemy na siłę, ale powoli wierzący prawdziwie rozumieją, jak powinno być.
Gdy przyjeżdżają ludzie z Polski, dają wspaniałe świadectwo modlitwy, przypominają ludziom pieśni, które pamiętają z dawnych lat. My wiele pieśni śpiewamy po ukraińsku, bo ludzie zapomnieli i nie umieją już czytać po polsku. A wnuki już polskiego nie znają.



Ludzie tutejsi mają niskie zarobki i nie starcza im pieniędzy na jedzenie, lekarstwa, naukę. To duży problem dla wielu rodzin. Jest też klasa bardzo bogatych i średnio bogatych. Gdy odzyska się parafię, świątynię, trzeba od razu nastawić się na wyrzeczenia. Ale to uczy doceniać wszystko, co uda się zrobić, gesty życzliwości ludzkiej.

12502028185eba52fa57765-269242-wm.jpg

Mieszkam w bloku, w Krystynopolu, 23 km od Tartakowa. Zanim znalazłem to mieszkanie, korzystałem z gościnności kolegi, ale woziłem swoje rzeczy w samochodzie. Zresztą i obecnie mam śpiwór i najpotrzebniejsze rzeczy, bo nigdy nie wiadomo, gdzie droga zaprowadzi. Mieszkania w Sokalu były bardzo drogie – 100 dolarów miesięcznie za kawalerkę. Dla mnie to bardzo duże pieniądze.

Zdarzyło się, że zmarła starsza pani, którą opiekowała się p. Walentyna i ona odziedziczyła jej mieszkanie. Zgodziła się mi je wynająć. Nawet mam już dobre kontakty z sąsiadami. Przyszli nawet do kościoła, o który troszczy się ks. Mikołaj. Pomagamy sobie nawzajem.
Ale tak tu już jest. Ks. biskup mieszka przy katedrze w maleńkim pokoiku. W parafii Nadwórna pod Stanisławowem ksiądz mieszka w zakrystii. Inni w wynajętych pokojach, gdzie często, jak pada deszcz, trzeba wiadro podstawiać, by nie kapało na głowę.

Ludzie, którzy wyjechali do Polski, wiele wiedzą, bo im ojciec czy dziad opowiedzieli, jak tu było, a w Związku Radzieckim bano się mówić o korzeniach. Wszyscy tu przeżyli wiele trudnych momentów, dramatów, ale i doznali ludzkiej życzliwości. Trzeba mówić im o wierze, o tym, że będąc osobą wierzącą, trzeba to okazywać wiarę przez uczynki – dobre uczynki zarówno wobec Polaków, jak i Ukraińców.

Jeśli patrzy się na drugiego człowieka jak na brata czy siostrę, to wtedy łatwiej jest się uśmiechnąć czy pomóc. Wiele u nas potrzeb, wiele nam trzeba modlitwy, o którą proszę Was wszystkich. Wiele nam trzeba pomocy, byśmy odzyskali i odbudowali kościoły i wiarę w ludziach.

Ks. Andrzej Mihułka

W trakcie przygotowywania numeru dotarła do nas wiadomość o odzyskaniu kościoła w centrum Sokala


http://www.horyzonty.misjesac.pl/content/view/2418/148/

.

Wiadomość dodana po 01 min 04 s:
Odzyskać Kościół na Ukrainie

.

Ks. Andrzej Mihułka, rodem z Komarna koło Gródka Jagiellońskiego na Ukrainie pracuje w miejscowości Sokal na północ od Lwowa. Jest proboszczem parafii i kościoła, leżącego w centrum miasta, w którym do niedawna znajdował się bazar oraz w Tartakowie, gdzie kościół został odzyskany przez jego poprzednika, ks. Olega Salomona.

7843006194b22b2bc450e7-565180-wm.jpg

Kiedyś było tu piękne i słynne sanktuarium Matki Bożej Tartakowskiej Uzdrowicielki Chorych. Są to piękne tereny, o bogatej historii, zwłaszcza Lwów czy Stanisławów, Tarnopol, Kamieniec Podolski. Tuż przy granicy z Polską, na wysokości Tomaszowa Mazowieckiego leży miejscowość Sokal, miasto powiatowe liczące dwadzieścia parę tysięcy mieszkańców.

15078400694b6ee8bbe61d9-559739-wm.jpg

A nieopodal mała wioseczka (kiedyś duża miejscowość na prawie magdeburskim) Tartaków. Znajduje się tu pałac Potockich, niestety ruina.
Piękny jest kościół, zbudowany w roku 1603 jako kościół drewniany, zniszczony i odbudowany jako murowany na planie krzyża równoramiennego. Rozwijał się tu kult Matki Bożej, działy się liczne cuda.

.
Kiedy sanktuarium w Tartakowi zostało odzyskane, było dużo zniszczeń. Mieścił się tu magazyn zboża – pozostały jeszcze niektóre fragmenty kondygnacji magazynowych.

W kościele jest skromnie. Nie ma jeszcze światła, nie ma okien. Dach jest zniszczony.

W ubiegłym roku...
... jaskółka miała gniazdo w zakrystii, wróble latają, ale ludzie się cieszą, że mogą się modlić przed kopią obrazu Matki Bożej Tartakowskiej. Oryginał znajduje się w Łukawce koło Lubaczowa. Niektórzy starsi ludzie mówią, że modlili się przed tym obrazem jako dzieci. Z racji święta Matki Bożej na 8 września do Tartakowa zdążały pielgrzymki.
.

Wiadomość dodana po 02 min 43 s:
.

Dziś miejscowość jest zapomniana – leży na „nieatrakcyjnej trasie”, bo nie ma tu bazy turystycznej. Ale gościliśmy grupę osób, która nocowała we Lwowie, a jednego dnia odwiedziła Żółkiew, Tartaków, Sokal i Krystianopol. W kościele w Tartakowie była Msza św. i Droga Krzyżowa, bo był to czas Wielkiego Postu.


Ludzie nasi byli uradowani, opowiadali o swoich dylematach, życiu, o tym jak walczyli od 1991 r. o świątynię, a odzyskali ją dopiero w 2003 r.


7813595594afab9f8e0f16-945592-wm.jpg


Pierwszy proboszcz, wspomniany ks. Oleg, zawiózł kopię obrazu do Watykanu i dzięki ks. Mieczysławowi Mokrzyckiemu, sekretarzowi Jana Pawła II, obraz został poświęcony i koronowany 8 stycznia 2004 r. w obecności ks. kard. Jaworskiego.


W Tartakowie odbyła się uroczysta intronizacja obrazu. Obecnie jest to sanktuarium przede wszystkim z nazwy i tu prośba o modlitwę, żeby wszystkie zrujnowane kościoły na tych terenach wracały do wspólnot. W Tartakowie już się coś dzieje.

.
Ks. Andrzej Mihułka Przyszedł tu w 2009 r. Pomagał ludziom porządkować świątynię. Przenosił deski, potem zostały przywiezione ławki, stacje Drogi Krzyżowej.

Ludziom tłumaczy, że nie jest ważna świątynia zewnętrzna tylko świątynia duchowa. Przede wszystkim chodzi o to, by nauczyć ich modlitwy i umiejętności łączenia jej z pracą codzienną – „módl się i pracuj”. I to starają się robić. Przychodzą – może nie są wielkie tłumy, ale przychodzą ze swoimi dziećmi, wnukami.

intro05.jpg


Przyjeżdżają również parafianie z Sokala, gdzie ciągle staramy się o odzyskanie choć jednej świątyni. Problem z tym jest dość duży, bo jedna to klasztor pobernardyński, który dziś jest więzieniem, a w drugiej do niedawna był bazar, na którym sprzedawali zwierzęta, kury, gęsi, jajka, mleko, sery…


8059685274ed0b40e05b55-300430-wm.jpg


Jeszcze zastał napis, że rynek w Sokalu jest czynny w niedzielę od 5.00. Była tu też ubojnia zwierząt – prawdopodobnie na głównym ołtarzu rąbano mięso.
.

Kościół w Sokalu został zbudowany tuż przed wojną, a starania o jego odzyskanie rozpoczęto już w 1990 r.

Obraz Sokalski, oryginał, znajduje się dziś w Hrubieszowie. Mam nadzieję, że ludzie, którzy przeczytają ten tekst z Bożą pomocą i modlitwą przyczynią się do odzyskania kościoła w Sokalu. Wspólnie z dobroczyńcami zebraliśmy wszystkie dokumenty, z którymi chodzę do urzędu i motywuję, że parafia jest już utworzona i zarejestrowana od 1990 r., że jest na to dokument. Urzędnicy twierdzą, że nie ma ludzi, że nie ma nawet mowy o świątyni, że tam nie było kościoła.

Piękne świadectwo dał p. Władysław Pitak, rodowity Sokalanin, obecnie mieszkający w Koszalinie, który został ochrzczony w tej świątyni i ma stosowne dokumenty, wydane przez ks. Szukalskiego, ostatniego proboszcza.
Mówiąc o parafii Sokal, mam nadzieją, że ci wszyscy ludzie będą naprawdę Pana Boga chwalić, bo zależy mi na tym, żeby ludzi nauczyć jedności, pokoju – jak było przed wojną.

Wiele starszych osób opowiada o tych przeżyciach, o Bożym Narodzeniu, które my świętujemy 25 grudnia, a w obrządku prawosławnym – 6 stycznia. Wspominają pielgrzymki do Tartakowa czy Sokala. W wielu szkołach, jeśli była katecheza, przychodził ksiądz obrządku wschodniego grekokatolik, ksiądz katolicki i rabin.
.
@@@

http://www.pitak.fora.pl/turystyka-i-wy … 1.html#939

@@@

Wiadomość dodana po 4 h 10 min 05 s:
.
Kult Matki Bożej Uzdrowicielki Chorych w Tartakowie k/Sokala

Po II Wojnie Światowej, w Związku Radzieckim, władze komunistyczne niszczyły wszystko to, co było związane z Bogiem i Jego kultem, Próbowali dokonać rzeczy niemożliwej, mianowicie wymazać z ludzkich serc wiarę w Boga, ich tożsamość oraz historię.


Nie ominęło to również Tartakowa, miasteczka niedaleko Sokala, w którym oddawano cześć i szerzono kult Matki Bożej Uzdrowicielki Chorych w Cudownym Obrazie. Sposoby walki z Bogiem, przerażały swoją okrutnością. Najpierw przesiedlono mieszkańców miasteczka i okolic. Na tym jednak nie poprzestano. Pod pretekstem braku pomieszczeń gospodarczych, dla nowoutworzonego kołchozu, zabrano się do przebudowy kościoła na spichlerz zbożowy, tym samym dewastując świątynię. Jednak wierni nie zostawili cudownego obrazu, wyjeżdżając zabrali to co najcenniejsze. W ten sposób obraz odnalazł się w Łukawcu, w miejscowości niedaleko od Lubaczowa gdzie otoczono go należną mu czcią. Jednak w sercach byłych mieszkańców Tartakowa, rozproszonych po całej Polsce i również tych którzy zostali w Tartakowie, nadal żyła nadzieja, wspierana modlitwą, że Obraz powróci na swoje prawowite miejsce.

intro02.jpg

intro03.jpg

Prawie po pięćdziesięciu latach, 15 maja 2004 roku, Matka Boża Tartakowska Uzdrowicielka Chorych w Swoim Cudownym Obrazie wróciła na dawne miejsce kultu, gdzie przez długie lata, wysłuchiwała modlitw i uzdrawiała chorych. Brama sanktuarium zamurowana, wydawałoby się na wieczność, znów została otworzona, witając powrót swojej Pani. W ten sposób Matka Boża, kolejny raz potwierdziła, że walka z Bogiem jest z góry skazana na niepowodzenie.

  intro04.jpg


intro05.jpg


intro01.jpg

Minęło już prawie dwa miesiące od momentu kiedy cudowny obraz powrócił do Tartakowa. W każdą niedzielę, po Mszy Świętej, z radością zauważamy jak w sercach ludzi wraca pamięć kultu Matki Bożej Uzdrowicielki Chorych. Z różnych miejscowości przyjeżdżają ludzie z prośbą o modlitwę w intencji uzdrowienia dla nich albo ich bliskich.

intro06.jpg


Grupa pielgrzymów z Włoch, która brała udział w uroczystości intronizacji obrazu, wracając do domu po audiencji u Ojca Świętego, miała poważny wypadek samochodowy. Ku wielkiemu zdziwieniu innych, wszyscy wyszli z niego cało, poza lekkimi obrażeniami. Jak sami później opowiadali, w chwili wypadku, rozmawiali o Matce Bożej Tartakowskiej, Której zawdzięczają swoje ocalenie.

Jerzy Piotrowski

.
@

http://www.pitak.fora.pl/turystyka-i-wy … 5.html#187

Offline

#2 2020-12-29 14:16:14

Polak
Gość
WindowsChrome 87.0.4280.88

Odp: Odzyskać Kościół na Ukrainie

Dla pełnej jasności cytuję wpis w Wikipedii: "Kiedy w 1951 r. Sokal znalazł się poza granicami Polski (Umowa o zmianie granic z 15 lutego 1951), obraz został nielegalnie przewieziony przez polską ludność do kościoła św. Bernardyna w Krakowie i umieszczony w małej kaplicy obok zakrystii. Początkowo pozostawał ukryty ze względu na panujący wówczas terror stalinowski. Od wydarzeń odwilży 1956 r. udostępniony do prywatnej adoracji i modlitwy.


W 2001 r., w 50. rocznicę Akcji H-T (wysiedlenia ludności polskiej z ziemi sokalskiej), wykonano nową kopię, autorstwa Jerzego Kumali, którą umieszczono w Kościele św. Stanisława Kostki w Hrubieszowie, który od tej pory nosi tytuł Sanktuarium Matki Bożej Sokalskiej.

Miejsce pierwotnego kultu obrazu MB Sokalskiej, opuszczony Kościół Matki Bożej Pocieszenia w Sokalu wraz z zabudowaniami klasztornymi po przejęciu terenu przez Sowietów został zamieniony w więzienie o zaostrzonym rygorze.

Zakład karny utrzymano po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1991 r. W 2012 r. z niewyjaśnionych do dzisiaj przyczyn zabudowania spłonęły doszczętnie."

https://pl.wikipedia.org/wiki/Obraz_Mat … Sokalskiej

#3 2021-10-26 10:59:58

artysta
Administrator
Dołączył: 2019-11-21
Liczba postów: 185
WindowsChrome 95.0.4638.54

Odp: Odzyskać Kościół na Ukrainie

Offline

Użytkowników czytających ten temat: 0, gości: 1
[Bot] claudebot

Stopka

Forum oparte na FluxBB

Darmowe Forum
xpolnadx - exquisite - kolejownik - husariapl - invalid-soldiers